Położone w dzielnicy przemysłowej "Złomowisko braci Ferren" to po prostu jeden wielki bajzel, gdzie można znaleźć po prostu wszystko. I to dosłownie. Puszki, plastalowe pojemniki, stare durastalowe beczki, popsute holoodbiorniki i inny sprzęt domowy, zezłomowane roboty, silniki... czy też stare śmigacze, aerowozu. Pośród setek ton złomu znajdą się również takie perełki jak wraki myśliwców z czasu Oblęrzenia Coruscant czy fragmenty okrętów wojennych, zarówno tych Republikańskich jak i Imperialnych. Bracia Ferren skupują wszystko - nie potrzebujesz żadnych zaświadczeń czy czy pozwoleń na np. handel bronią czy częściami do statkó kosmicznych. Masz coś do sprzedania? Walisz do nich w ciemno bo i tak kupią. Czemu? Bo ich interes jest nie do końca legalny i mają całkiem niezłe kontakty z Sel Makor i z tego korzystają. Nie straszne im inspekcje czy CSB.

Ostatnie kilka miesięcy były dla dziewczyny... albo już w sumie młodej kobiety bardzo pracowite. Zawsze z trudem wiązała koniec z końcem i czasem musiała prosić o pomoc swoją siostrę (a robiła to niechętnie bo nie chciała do końca życia znajdować się pod jej opieką) ale ostatnimi czasy złapała nieco wiatru w żagle. Udało jej się odłożyć troszkę grosza i podłapać pewne stałe zlecenia. A to wystarczyło by w jej główce uroił się mały plan... a raczej marzenie. Ale za to jakie piękne marzenie! Własny mały warsztat, w którym pracowałaby w spokoju mając do dyspozycji jakiś lepszy sprzęt niż to co znajdywała na wysypiskach i naprawiała. Ale by zrealizować ten wspaniały cel potrzebowała trochę gotówki na start i jakiś lokal. No i mile widziany byłby pomocnik inny niż Gderek, który nawiasem mówiąc ostatnio coś się "chorowity" zrobił i łapał różne wirusy. Teraz leżał u siostry na zapleczu i się "leczył" podłączony do komputera z systemami antywirusowymi.
Więc kogo Lilka mogła wziąć ze sobą na wyprawę handlową? Oczywiście swojego chłopaka Seco, z którym ostatnio trochę się kłóciła. W zasadzie od jego pamiętnego zadarcia z jakimś lalusiowatym prokuratorem, który niestety miał trochę wpływów. A zachowanie Seco też nie było do końca pełne pokory... a właściwie w ogóle nie było. I dlatego trafił do paki, czego Lilka nie powitała z radością. Martwiła się o niego, zadręczała się jego losem. Ale nie okazywała mu tego za bardzo. A gdy wrócił to zdzieliła go pałką po głowie drąc się na niego by więcej tego nie robił inaczej spuści mu taki łomot, że nikt nie rozpozna w nim kaleesha tylko bezkształtną masę ciała. Ale potem go wyściskała... jednak nie spuszczała z niego oka i jakoś tak starała się go chociaż trochę ucywilizować by znowu nie trafił do paki za szczanie na aerowóz jakiegoś bogatego ciecia...
Dzisiaj zaś przytaszczyła jego zwłoki na to wysypisko. W zasadzie jego obecność była konieczna, bo potrzebowała jego aerowozu do transportu części.

Tak było, jak to mawiali starożytni. I przylecieli dziś Kareta, po drodze cały czas słuchając głośno przeboju Hasupidony pod tymże tytułem. Seco nie miał pojęcia ze w rzeczywistości ta piosenka mówi o czymś innym i miał tow  dupie, jak inni mu podobni wielbiciele saxxetów z dolnego miasta.
Na złomowisku już Gawila zaparkował areowóz w dogodnym miejscu i otworzywszy bagażnik rozejrzał się, a potem polazł za Lilka, nie wiedząc czego szuka, więc łaził za Lilką i umilał jej czas swoimi wynurzeniami.

Wracając na chwile do przyczyn jego siedzenia, Seco miał tu taki argument na swoją obronę jak w sądzie: no przecież musiał się wysikać, czy to dziwne ze żywe istoty muszą to robić? Wtedy cała sala się śmiała. Na szczęście Lilka miała honor – niemal jak kaleeshianski szlachcic – gazrurką w łeb. I żadnego poniżania, czysta jak spirytus. I szacunek w światku przestępczym. Bo Seco siedział, jego status na pogodnym powindował w górę, +10 do respektu.
Niestety praca listonosza przepadła. Teraz był szambiarzem i o tym właśnie teraz mówił, bujając się nogi na nogę gdzieś w poblizu swojej kobiety, rad ze Gderka nie ma i nie musi z nim walczyć o głos.
- Gówno tworzy cywilizacje, kuhrrrwa. Ile rzeczy mzona w gównie znaleźć, żebyś ty wiedziała. Tge shrrralusy bez kohrrektohrrra to nawet jedzenie do shrrraczy wyrzucają. W ogóle zehrrro poszanowania. Bhrrrak kultuhrrry kuhrrrwa na całej linii....

Na teren złomowiska weszli przez główną bramę, gdzie kręciło się kilka całkiem solidnych droidów wartowniczych. Pilnowały one by czasem ktoś czegoś nie ukradł... a ruch w tej kopalni śmieci był nawet spory. Może nie poziom supermarketu, ale chętnych na stosunkowo tanie zakupy nie brakowało. Wiele osób myślało podobnie jak Lilka - co ją trochę irytowało.
No i jeszcze przez cały czas musiała słuchać tej przeklętej karety... nie żeby miała coś do Hasupidony. Ładnie śpiewał, miał kilka fajnych piosenek. Ale jak się jedne słucha bez przerwy to zaczyna kurwica brać, zwłaszcza że to nie ona wybierała repertuar w aerowozie. Ale póki co siedziała cicho... póki co. Bo kiedyś straci cierpliwość i znowu gazrurka pójdzie w ruch. Chociaż to i tak w ramach straszaka - nad Seco bynajmniej się nie znęcała.
- Kase mają to w dupach się poprzewracało...
Mruknęła odnośnie jedzenia, bo akurat takie marnotrawstwo ją wkurzało. Sama kiedyś nie miała co jeść i na myśl, że ktoś po prostu wywalał do sracza dobre jedzenie to... no chciała komuś przywalić. Gazrurką.
- Grr... przeklęci bracia. Nie mogliby tu postawić takich zajebiaszczych znaków informujących co gdzie leży? Nie! Ciekawiej będzie porozwalać wszystko po całym placu!
Warknęła wkurzona dziewczyna. Samo wysypisko zajmowało teren kilku ładnych hektarów a w to wliczały się również magazyny, składy i inne kontenery. Żeby coś tutaj znaleźć to trzeba było się nachodzić. Lub pytać droidy o radę. Ale to kosztowało.

Niestety mózg Secorshy działał trochę inaczej. W chwilach fascynacji miał miejsce tylko na jedną piosenkę. A  w dodatku tę konkretna to słuchali w taki sposób wszyscy którzy wozili się karetami. Wiec dla wszystkich innych było to uciążliwe. Ale Seco się upajał. Bo czy tędy nie leciała – umc umc – kareta moja mała.
I duma ze karetą jedzie.
- Oni to mają w dupie, poza tym, nawet jakby mieli na to jakiś plan... 0- stojący za nią Seco zaplótł ręce na klacie i coraz w tył na Karete zerkał.
-... to zarhrraz nalezie takich... o, tamtych patrzaj... – skinął „dyskretnie” kolcami brody na grupę gungach
- ...przylezie taki łach z bagna, rhodzine kuhrrwa przyphrrowadzi, beda tu AGD szukać, przepiehrrdalac wszystko na boki, jak później kultuhrrwalne kuhrrwa istoty przyjdą zakupić jakieś potrzebne rzeczy, to przedzieraj się przez gnój takich. Przyłażą, chlew zostawią a ty się mecz! O patrz, szczurek... – zakrzyknął z zachwytem, by zaraz poczęstować z kopa jakiś wielki kawał złomu i wydobyć sponiewieraną interaktywny zabawkę.
- Ooooj, zepsuty.

I niestety trzeba się z takimi ludźmi użerać... tudzież kaleeshami. Dobrze, że przynajmniej miał jeszcze kilka zalet rekompensujących te dosyć uciążliwie dla otoczenia wady.
Lilka na prawdę nie wiedziała jak się zabrać do poszukiwań. Z kieszeni kurtki wygrzebała mały przenośny cyfronotes i uruchomiła urządzenie, by sprawdzić swoją listę zakupów. Dzisiaj miała na sobie całkiem wygodny kombinezon mechanika, który kupiła po okazyjnej cenie. I nawet nie był na nią aż taki duży! Tu się pozszywało, tam też i leży całkiem nieźle. A na to narzucona jej ulubiona kurtka, która wyglądała jakby ją Seco wyłowił z szamba.
Nie zwracała teraz uwagi na kaleesha, pochłonięta własnymi myślami i nie zareagowała od razu na słowa.
- Co? Aaa...
Rzuciła okiem na bandę obcych. Pierwszy raz w życiu widziała przedstawicieli tej rasy, ale niewiele ją to obchodziło.
- Nie przesadzaj aż tak, bo sam też chlew zostawiasz. Jakbym Cię tutaj samego zostawiła, to by burdel był większy niż jest teraz... z resztą, to złomowisko. Tutaj nikt niczego nie porządkuje i nie sprząta! Niestety...
Westchnęła a potem wybrała pierwszą lepszą trasę i tam poszła.
- Chodź, może uda nam się znaleźć jakąś dobrą pompę paliwa i generator energetyczny

Seco nie takie rzeczy był gotów wyławiać z szamba, ale niestety pracował na szczycie. Pierwszy kontakt. Przyjazd i wywóz. Ci w oczyszczalni, ooo, oni to mieli życie., Mogli się obłowić ze drugą pensję wyciągną. Tak Seco myślał. Wg. Seco to każdy mógł w kasie pływać. Tyle miał okazji do zarobku. Tylko oni byli uczciwi na całym Coruscant...
- O nie, przephrraszam, ja mam zasady. Buhrrdel to jest w domu, na ulicy, lub w huhrrtowni takiej jak ta to umiem się zachować. Phrropaguje nasza piękną i podziwu godną kaleeshianską kultuhrrę. Niech wiedza, brudasy i niehrroby. Bo patrz. Mógłbym tehrraz tego szczuhrrka tak rhozmachac... – wziął zabawkę za ogon i zacżął kręcić nad głową, lekko uginając nogi i balansujac ciałem odzianym w brudne dżinsy i kamizelkę na koszulkę bez rękawów.
-... tak rhozkhrręcić w chuj bahrrdzo mocno i rzucić. Ale nie. – złapał szczurka organiczna ręką i „pogłaskał”.
- Nie zhrobie tego,a  wiez czemu. Bo mógłbym komuś w oko piehrrrdolnąć. I stworzyć zaghrrrożenie. Zabiohrre tego szczuhrrka do domu, dam Gdehrrkowi, może go naphrrawi, będzie miał zajęcie. A ja będę mial przyjaciela, będzie mi poprzypominał innego szczuhrra, mendę pahrrchatą, co kiedyś, pizda fałszywa moim przyjacielem nazywała się.  -o kim mowa – Lilka pewnie już wie. O Henie, który razem z  Seco odpowiedział za obszczanie auta prokuratoria.
W teraźniejszości zaś Seco przywiązał zabawkę za ogon do szlufki w  spodniach i polazł za Lilką.
- ale nie daleko, tam stoi kahrreta. Jeszcze mi ją jakiś chuj, to znaczy jakiś porządny ale przyciśnięty potrzebą obywatel obsika...

Seco może i uważał się za uczciwego, jednak ona sama taka do końca kryształowa nie była. Naiwniaków czasem nieźle na kasę naciągała, no i zdarzało jej się nie raz podkolorować trochę opisy stanu technicznego niektórych sprzętów. To nie były wielkie przekręty, jednak zawsze coś...
Lilith przewaliła oczami. Szła obok Seco i cały czas rozglądała się za czymś zdatnym do użycia i tak słuchała kaleesha jednym uchem... jednak nie sposób się nie uśmiechnąć słuchając jego dziwacznego i trochę popapranego wywodu.
- Tak! Trzeba dbać o Bezpieczeństwo i Higienę Pracy!
Odpowiedziała poważnie, ale zaraz parsknęła śmiechem. O BHP wiedziała tylko tyle, że należy uważać by się nie przeciąć palnikiem plazmowym. Albo piłą... reszta to pic na wodę.
- Jeszcze się z tą parhatą gębą nie pogodziłeś?
Zagadnęła, chociaż trochę ryzykowała. Bo zawsze jak temat na Hena schodził to się tak jakby wyłączała. Za duże stężenie bluzg w zdaniach na minutę. Lepiej poczekać myśląc o czymś przyjemnym. I nie o sex chodzi a o lot speederem na pełnym gazie!
- Przestań marudzić. Gorzej niż baba normalnie... o chodź tam, widzę coś ciekawego!
Wskazała na wielką kupę, wokół której roiło się już dwóch rodian i jakiś jawa... skąd w ogóle jawa na Coruscant?!

To nie chodziło o to kto faktycznie był uczciwy, a raczej o hierarchie. My – idealni i „kultuhrralni”, reszta – oszuści, chamy i złodzieje. Prosty podział na my i reszta świata.
Wzruszył ramionami, kopnął puszkę i szedł. A kiedy wspomniała Hena to... miała racje – taka zaraz wiązanka poszła ze nawet nie było sensu wypisywać szczegółów, wszystkie joby jakie tylko galaktyka wymyśliła skupiły się na jednej osobie.
- ...i pogodzić się z tą pizdą? Nigdy w życiu, to jest menda bez honorhrru, a  honohrr to dla mnie najważniejszy jest, jak kuhrrrwa dla mandalohrrianskiego sprzedawcy kondomów!  Niech zdycha łajza! – zacharczał, splunął i zęby zacisnął. Dalej szedł a z do hałdy gdzie pierwszy raz żywą jawe na oczy zobaczył ale nie wiedział co to, więc go nie zdziwiło.

Po chwili pożałowała swoich słów. Na cholerę wspominała Hena? Przecież wiedziała co się stanie... że będą bluzgi i wyzwiska i koniec końców Seco stwierdzi, że mu nie wybaczy. No i tak się stało, żadnej niespodzianki... a ona na własne życzenie wywoływała katha z lasu.
- Dobra, dobra łapię... porzućmy ten temat... zrób może coś pożytecznego i wejdź na tamtą kupę... o tam!
Wskazała mu ręką położoną trochę na uboczu kupę złomu pełną jakichś części elektronicznych. Co prawda nie leżało tam nic z listy, ale to akurat ją na tyle zainteresowało by spróbować to wydobyć. Oczywiście rękami Seco.
- Jesteś silniejszy niż ja, wiec dasz sobie radę. W ogóle za pomoc dzisiaj stawiam kolację! I pokażę ci lokal który chcę wynająć pod warsztat...
Dodała rozpromieniona. Ale rozsądnie nie wspominała o tym, że musi porozmawiać z kimś z Sel Makor o pożyczce... bo by jeszcze bardziej zaczął bluzgać.

Tak było, psioczył, wyzywał, jak to u Seco przerost formy nad treścią, ale miał trochę racji, bo jednak Hen był mendą bez honoru. Trudno orzec jak to robił, ale znikł na dobre z życia publicznego dolnego miasta. Raz, ze menda bez honoru a dwa – ze nie było już pleców, przyjaciela w którego cieniu można było egzystować w tym nieprzyjaznym środowisku.
- Lokal? – Seco podrapał się po głowie
- Jeszcze nie dawno mówiłaś ze kawal budy,a  tehrrasz kuhrrwa „lokal”. Żeby my się nie poshrrali od tego sp... kuhrrwa, nie pamiętam jak to słowo szło.
Nie narzekał na robotę fizyczną, albo nie wpadł jeszcze, ze można narzekać, więc póki co ochoczo wziął się za grzebanie. Nie wiedział wprawdzie czego szukał, ale jak już to znajdzie to Lilka da znać.

Westchnęła przeciągle.
- Tak Seco, lokal. Myślałam nad małą budą by pomieścić moje graty, ale postanowiłam zaryzykować i zrobić to z trochę większym rozmachem. I jeśli mi się uda to w końcu będę niezależna... a jeśli nie to cóż...
Wzruszyła ramionami, że niby to nic. Ale w gruncie rzeczy bała się bardzo niepowodzenia, zwłaszcza że chciała zaryzykować i pożyczyć pieniądze od mafii. Z resztą nie chodziło tylko i wyłącznie o pieniądze. Własny warsztat to było jej marzenie od wielu, wielu lat. I teraz w końcu zdecydowała się przystąpić do jego realizacji. Zaczęła nawet holonetowe kursy przedsiębiorczości i mechaniki by jakoś się z początku w to wszystko wdrożyć.
- Idź, idź... powiem ci co masz wziąć
Pchnęła go lekko ręką by go trochę pogonić. W oczekiwaniu aż dojdzie do odpowiedniej kupki zaczęła wypatrywać jakichś ciekawych rzeczy. I udało jej się co nieco dostrzec, wiec gdy tylko Seco przedarł się do właściwej kupki to zaczęła go nakierowywać.
- Dalej... dalej... trochę w lewo. Za daleko... ooo... tak, to jest to. Tylko uważaj... czekaj! Po twojej prawej. Wyżej... z metr, jeszcze troszkę. Tak, to też weź...
Nie porzejmowała się tym, że mijające ją istoty dziwnie się jej przyglądały. W końcu

Zastygł na chwile w bezruchu, spoglądając na nią przez ramie, do tyłu, gadzim żółtym okiem, które mrużyło się, acz nie podejrzliwie. Seco był tak prosty, ze w chwili obecnej nawet o tym nie pomyślał. Tylko słuchał i myślał. Dopiero po pchnięciu zaskoczył i dalej podjął swoją robotę.
- za lokal trza płacić, to dhrrogo wyjdzie. To? – chwycił ze sterty jakieś wystające kable. Naprowadzanie torche go zdekoncentrowało.

Zerknęła na niego trochę krzywo i zmarszczyła brwi. Usta zacisnęła ostrzegawczo, by za bardzo tematu nie drążył.
- Zależy od lokalu. Szukaj dalej, potrzebuję kilku części do napraw. Jak się uda to nieźle zarobię
To nie tak, że mu nie ufała czy coś. Nie chciała mu na razie mówić o tym, bo po pierwsze to nie było odpowiednie miejsce... no i czas też niezbyt sprzyjający był. W swoim czasie wyjawi mu cały swój gotowy plan, z cyferkami. Z dużą liczbą cyferek... bo je akurat potrzebowała by załatwić sobie pożyczkę.
- Mógłbyś się troszkę pośpieszyć? Musimy jeszcze spory kawałek przejść i... o ja głupia! Wózka nie wzięliśmy!
Teraz jej to do głowy przyszło. Jak oni to wszystko przeniosą? Może mają tutaj gdzieś wózki do wynajęcia? Myślała gorączkowo nad tym problemem. Bo przecież seco nie będzie wszystkiego na plecach taszczyć.

Kaleesh zmełł przekleństwo pod nosem.
- ale to ma chyba jakieś dhrrrugie, uch, dno. O ja piehrdole!  -odskoczył nagle, kiedy część ustąpiła, a spod niej wyroiło się stado śmietnikowych dzikich gizek które miały tu gniazdo. Zaskoczyło to Seco aż krzyknął, ale część w łapach została.
- co, wózek. No kuuuhrwa, nie będziemy chyba płacić jakiemuś jebanemu w dupe rhepublikanskiemu kapitaliście za wynajem wózka, sam będę nosił! – honor, to dobrze wróży na dzisiejszy połow.

Przewaliła oczami i założyła ręce na piersi.
- Nie bądź idiotą Seco... moja lista obejmuje z dziesięć pozycji. Co, będziesz targał każdą część do kasy, kupował ją osobno a potem targał do karety? I tak w kółko?
Fuknęła na niego bo był po prostu skąpym idiotą. Wózek może z dziesięć kredytów kosztował. Dzięki nie mu zaoszczędzą trochę czasu i zdrowia. Więc te kilka kredytów to było nic.
- Dobra, weź to co masz i chodź, zobaczymy czy to się do czegoś nada
Jak będzie całkowicie popsute to nie ma sensu nawet tego kupować. A jak da się to naprawić to oczywiście biorą ze sobą. Potem się to sprzeda z zyskiem.

- wszystko będę nosił ze sobą!- zapewnił tonem gladiatora z kreskówki, uderzając się pozyskanym złomem w klatę az echo poszło a Seco się zginął i zakaszlał, bo nie obliczył siły uderzenia.
- Wygląda to jak klapa do shrracza... ej, ej EJ spiehrrdalj, to moja klapa! Widziałaś go Lilka, tylko powiedziałem ze klapa od shracza i już jest!
A to właśnie był ów jawa, który zauważył co Seco miał i chciał mu to wyrwać z rak. Uczepił się tak, ze kaleesh chwile majdał nim w  powietrzu, trzymając za część, ale w końcu jawa się urwała.
- Uuu, co za zapach... – zostało wspomnienie jawy koło nich. Seco zmarszczył pysk, wachlując sobie twarz organiczną łapą w rękawiczce bez palców.

Pacnęła się ręką w twarz a potem zasłoniła usta, by ukryć rozbawienie. Seco może i pomocnikiem najlepszym nie był, ale za to potrafił ją rozbawić w najmniej spodziewanym momencie.
- Dobra, zostaw tą klapę od sracza. Idziemy dalej, bo nie widzę niczego ciekawego już... może gdzieś dalej coś znajdziemy
Zawołała do niego gdy już odzyskała panowanie nad sobą. Co prawda zastanawiała się co cuchnęło bardziej - klapa od sracza czy jawa? Ale chyba wolała nie wiedzieć.
Szturchnęła go w bok gdy w końcu stanął obok niej. Uśmiechała się lekko - przynajmniej poprawiło się jej samopoczucie.
- Dobra chodź mój dzielny bohaterze i obrońco klap od sracza. Trzeba znaleźć coś użytecznego
No i ruszyła znowu przed siebe, zmierzając w stronę jakiegoś magazynu.

- nie zostawię, żeby mi ta menda na kaczych łapach zabhrrała?
Cześć którą zdobył nie była klapą od sracza, była po prostu owalna z białym elementem powłoki i prosty umysł Seco skojarzył z czymś bliskim sercu.
Teraz zalozył sobie to owalne coś na szyje i tak szedł, pogwizdując dobrze aż do porzygania z przepychu znaną melodię „tu tu tu-tu turu, czy tędy nie jechała...”
- chcesz kwiatuszka? Kwiatuszek ładny jak chuj modelki – schylił się i porwał jakiś rozwidlony na końcu przewód, pozaginał końcówki w płatki i podał z  uśmiechem Lilce.
- Tak, wiem, że nie zhrozumiem bo jestem tepy jak mandalohriański topóhr do dekapitacji, ale może mi powiesz jeszcze rhaz czego szukamy?

- Jakże by inaczej...
Mruknęła, bo jakoś nie spodziewała się innej odpowiedzi. Jak klapa od sracza to ją trzeba zabrać. Co z tego, że kibla w mieszkaniu nie ma? Na ścianie pewnie powiesi... Lilka jakoś nie chciała zobaczyć co on z tą ozdobą w domu zrobi.
A co do kwiatka... czy też "kwiatka" no to był chyba szczyt romantyzmu Seco, ale doceniła gest i przyjęła prezent. Chciała jeszcze zażartować i stwierdzić, że ładnie pachnie, ale zaniechała tego.
- Chcesz wiedzieć? No dobra. Potrzebuję trzech kondensatorów o wysokiej mocy, minimum XJ-12, do tego jeden transmiter energii, na pewno generator energii do silników repulsorowych, przetwornica energetyczna do serwomotorów oraz obwód odzyskiwania energii. A reszta to co się trafi ciekawego
Wątpiłą by cokolwiek z tego zrozumiał a już na pewno nie będzie wiedział jak to wygląda. No ale chciał wiedzieć to ma.

Jedyne co b yło z tego pożytecznego to to, ze zaśmiał się jak kretyna  to sympatycznie zabrzmiało. Na tyle ze inni „kupujący” się obejrzeli za nimi.
- Ja piehrrdole, Lilka, ja to jak ide z tobą to taki kuhrrwa mądhrry się czuje! O, patrz, oni mają coś ciekawego! – wskazał bezczelnie mijane istoty, bo chyba mieli coś z ich listy...

Zerknęła we wskazanym kierunku i szybko oceniła ich znalezisko fachowym okiem.
- Eee... nie, nie ten model, idziemy dalej.
Rozkazała no i szli. Do magazynu mieli jeszcze jakieś sto metrów gdy w pobliżu pojawił się latający holowyświetlacz, na którym akurat leciał jakiś spot wyborczy jednego z kandydatów a przez głośniki leciała spokojna muzyczka i jakiś tam lektor zachwalał danego kandydata, wzywając wszystkich na wybory.
- Heh nie da się przed nimi uciec nawet na złomowisku. Pierdolone darmozjady
Warknęła i przyśpieszyła kroku, mając nadzieję znaleźć schronienie w magazynie. Systematycznie starała się unikać wszystkiego co związane jest z wyborami... z resztą chyba nawet nie mogła głosować bo nie miała stałego miejsca zamieszkania ani aktualnego dowodu tożsamości.

Seco zatrzymał się i obejrzał za reklamą która była widoczna przez chwile a dalej tylko słyszana, a raczej słyszany był szum, bo trudno rozpoznać dźwięki. Nie znał się kaleesh na promocji kandydatów ale sam pomyślał, ze – tutaj to chyba złe miejsce, bo kto tu przychodzi? Raczej nie ten komu się na Coruscant wyjątkowo lekko żyje.
A może to właśnie powód?
- Lilka,a  my idziemy na wybohrry? – zapytał. On to w sumie miał w dupie, ale on był imigrantem.

Reklama była zaprogramowana i latała sobie określoną trasą. W normalne dni wygłaszała hasła reklamowe jakichś produktów, a teraz w dobie wyborów ktoś sobie wykupił abonament na spoty wyborcze. No i latała sobie i nadawała. A nóż się ktoś skusi i zagłosuje? Parę głosów tu, parę tam... aż się zrobi niezłe poparcie.
- My? Nie. Ty nie masz obywatelstwa, ja nie mam papierów, poza tym oni nas mają w dupie to my ich też miejmy
Mówiąc oni wskazała kierunek z której dochodziły głosy z reklamy.
- Niech spierdalają, mam już ich dość. Niech się kończą te wybory, wygra kolejna partia darmozjadów i nic się nie zmieni, przynajmniej tu na niższych poziomach.

- a po chuj nam obywatelstwo i papiehrry. Ja pójdę, napisze do nich list, od sehrrca. Niech go sobie przeczytają, chuje, niech wiedza, co się dzieje tutaj!
Takich pomysłów tez sporo co wybory były, listów i pomazanych kart.
Ale racje miała Lilka. Nikt tu w zmiany nie wierzył.

- I co z tego? Wypieprzą tą kartkę do kosza i tyle. Żeby cię posłuchali to musisz mieć pieniądze i wpływy, taka jest prawda. Nawet jeśli wygra "reprezentant ludu" to i tak nic on nie zrobi, bo w Senacie kolejna mafia jest, która dba o dobro tych najbogatszych, bo to oni finansują wszystko. Nas nie posłuchają bo popatrz na nas. Popatrz na nich
Ręką wskazała na chodzących wszędzie ubogich ludzi i obcych przeróżnych ras. Każdy przyszedł tutaj z tego samego powodu - nie mieli wystarczającej ilości kredytów by kupić coś nowego... ba, nie mieli pieniędzy by kupić coś używanego ale sprawnego.
- My nie mamy nic do zaoferowania, dlatego nic nam nie dadzą w zamian. Dlatego pierdolę wybory i wiesz co? Potem polecimy na tą reklamę i sprayem namalujemy wielkiego kutasa i napis złodzieje.
Warknęła gorzko. Nie miała złudzeń... no i za dużo się w holonecie naczytała na temat wyborów.

Seco usmiechnął się na koniec tej wypowiedzi.
- No, i to się nazywa głos ludu, jestem za, trzeba tak zhrrobic, tak! A kahrrtke i tak napisze. – kopnął znowu jakaś puszkę, celując w stosik złom,u który keidyś ktoś zrobił i najwyraźniej o nim zapomniał. I znowu zaczął nucić karetę.

- A pisz sobie ile wlezie. Im więcej bluzgów tym lepiej
Mruknęła w odpowiedzi i skupiła się na poszukiwaniu wybranych przez siebie przedmiotów. Im szybciej uda im się to załatwić tym lepiej, nie chciało jej się jakoś chodzić po całym wysypisku i kopać w śmieciach. Bo nie oszukujmy się, większość leżących tutaj rzeczy to czyste śmieci nadające się co najwyżej do przetopienia. Tylko niektóre perełki nadają się jeszcze do powtórnego wykorzystania. Najlepsze rzeczy pewnie bracia Ferren zgarnęli sami.

Gdyby tylko Seco wiedział czego szuka – gady miały dobry wzrok, kaleeshowie nie byli wyjątkiem, mógł sporo wypatrzeć, no i nie marnowałby energii na pierdolenie głupot. Póki co szedł i cały czas nadawał. Teraz znowu o szczurku, ze będzie miał (kuhrrwa) przyjaciela zamiast tego (duza ilość różnych bluzgów) Hena  który na to nie zasługiwał.
Nagle, lub raczej w wyniku zażenowania, Lilka mogła zauważyć, ze Seco za nią nie idzie. Kiedy się odwróci zobaczy, że ten klęczy kilkanaście metrów dalej i cos odkopuje, odrzucając pazurami drobny złom naokoło.
- Lilka, chodź, cos zajebistego mam!

Z początku nie zauważyła, że Seco jej gdzieś przepadł. Skupiona była na rozglądaniu się po okolicy w poszukiwaniu rzeczy ze swojej listy. Ale wzrou nie miała aż tak dobrego ja kaleeshanie. Ale ona przynajmniej wiedziała, czego szuka...
- Widzisz coś cieka...
Zagadała do swojego towarzysza i zerknęła w jego kierunku. Ale wtedy zorientowała się, że gdzieś on zaginął. Przystanęła i zaczęła szukać go wzrokiem. Na szczęście nie odszedł za daleko.
- Seco! Coś ty tam znowu znalazł?!
Krzyknęła i szybko podeszła do niego by zobaczyć, co on tam ma.

W ogóle nie odszedł, po prostu został w tyle.
- Chodź! zawołał znowu. Kiedy podeszła okaże się, ze Seco wygrzebał w sypkim złomie dołek otaczający metalowy cylinder. Nie można było mieć wątpliwości, to miecz świetlny.
Kaleeshowi oczy błyszczały. Widać było ze wie co to jest.
- Tylko cicho, bo się zlecą. Tylko jak to podpiehrrdolić?
Zapytał szeptem, bo bracia mieli na pewno skanery b nikt nic nie wyniósl, a jak ochrona zobaczy co maja to zabierze...

Nie ważne słowo, ważne że nie było go przy niej gdy do niego przemawiała. Więc pomaszerowała energicznie do niego, by spojrzeć co też on tam wygrzebał z tych śmieci.
- Seco, nie mamy całego dnia!
Ponagliła go i spojrzała przez jego ramię na to jego znalezisko. I aż oczy jej zaświeciły gdy rozpoznała ten kształt. Czyżby to był prawdziwy miecz świetlny? Nie, to nie mogła być prawda... Takich rzeczy nie znajduje się na złomowisku.
- Ale czy to prawdziwy miecz? A może atrapa dla dzieci?
Różne firmy zabawkarskie produkowały dziesiątki przeróżnych modeli mieczy świetlnych. Nie działały one tak jak prawdziwe, ale dla dzieci były w sam raz.

- Ale to takie jakiś dziwne jest... chyba stahrre, zabawki rhozpieghrdalają się po miesiącu... – wymruczał pólgłosem, wciąż obawiając się, ze ktos go usłyszy. Pchnął jeszcze jedną duzą część która blokowała dostęp do miecza. Chwycił, pociągnął, i...
- kuhrrwa, ale mocno siedzi! – zaparł się nogą o inny gruz złomowy, ale to jego odepchnął,a miecz tylko lekko drgnął. Zaparł się znowu i opr ustąpił a Seco poleciał na plecy. W jego łapie miecz, zaś po drugiej stronie miecza... druga dłoń, zaciśnięta na nim, przegniła, pleśniejąca, rozkładająca się ręka wciąż ściskająca cylinder...

- Skąd wiesz, że po miesiącu się rozpadną? Z resztą kto wie jak długo to tu leży? Może właśnie miesiąc?
Pozostawała sceptyczna, bo jednak miecze  świetlne są bardzo, ale to baaardzo drogie. Na Czarnym Rynku ceny osiągają zawrotne więc kwoty. Tylko najbogatsi mogą sobie pozwolić na zakup miecza świetlnego.
- Seco, ostrożnie...
Mruknęła, rozglądając się konspiracyjnie. Starała się też zakryć go swoim ciałem, by tak się nie rzucał w oczy.
- Szybko, nim ktoś nadejdzie
Ponagliła go. I nagle udało mu się i miecz w końcu wyskoczył ze swojego miejsca. Stłumiła podekscytowany okrzyk, ale wtedy zobaczyła co trzyma cylinder. I tym razem nie mogła stłumić krzyku przerażenia i obrzydzenia. Ngdy w życiu nie widziała prawdziwej, odciętej i gnijącej dłoni.
- Pozbądź się tego!
Wskazała na dłoń, powstrzymując odruch wymiotny.

Seco z morda przyozdobioną wytrzeszczem wydał z siebie dźwięk towarzyszący zapowietrzeniu się i z obrzydzeniem na twarzy zaczął machać cylindrem, chcąc zrzucić element czyjegoś ciała, jednocześnie przygryzając sobie  swój własny organiczny palec, żeby nie krzyknąć, bo to mogłoby zwrócić na nich niepotrzebną uwagę. Wyglądał jakby miał zaraz dostać ataku padaczkowego...
- Um, nie chce puścić
Pochylił się, tak by przydepnąć rękę butem a miecz pociągnąć ku gorze i wtedy rozległ się ten doskonale znany z filmów dźwięk a  czerwona klinga wbiła się w podłoże, Seco zas dosłownie odrzuciło. I miecz się zdezaktywował.
A ręka wciąż na nim.

Lilka nie mogła na to patrzeć, to było wręcz ohydne. Rzygać się chciało na sam widok tej ręki... a smród też był potworny. Odwróciła się plecami do Seco i zatkała sobie nos palcami. W tej chwili kaleesh nie mógł za bardzo na nią liczyć. Niestety miała zbyt słaby żołądek na takie widoki. W horrorach to jeszcze jakoś by uszło... chociaż za horrorami też nie przepadała.
- Pośpiesz się Seco nim ktoś nadejdzie!
Ponagliła go przyciszonym głosem, rozglądając się w panice po złomowisku. A jeśli tutaj mają kamery? A jeśli ktoś właśnie idzie by im odebrać ten miecz?  Co robić? Co robić?
Omal nie dostała zawału słysząc ten charakterystyczny dźwięk miecza świetlnego. Po chwili dopiero dotarło do niej, że kaleesh mógł się zranić.
- Seco! Seco! Nic ci nie jest?!
Odwróciła się szybko, ale na szczęście nic mu się nie stało, więc z tych nerwów walnęła go w głowę.
- Nigdy więcej mnie tak nie strasz! Grr...
Warknęła i z kieszeni wyjęła zwykłą kolorową reklamówkę którą natychmiast mu podała.
- Wrzuć to do środka, potem się będziemy martwić

- nie, chyba nie... – nawet nie dodał przekleństwa. Na codzien miał wielkie gadzie oczy, ale dziś to sięgnęło wszelkich szczytów. Oczy mu cały łeb zajmowały.
Złapal miecz i wrzucił do reklamówki, razem z ręką która za nic nie chciała puścić.
- Spiehrdalajmy szybko z  tym...
Nawet jeśli szli im odebrać miecz – mieli szanse uciec. Seco pozbierał się z  ziemi i otrzepał odruchowo.
- To mogło z  daleka wyglądać jak blastehrr... – szeptał, widząc ze w oddaleniu rodjanie przyglądają im się, ale raczej nie w napięciu, raczej z politowaniem

Odetchnęła nieco z ulgą, gdy cylinder wraz z ręką trafił do reklamówki. Przynajmniej nie miała przed oczami tej zgniłej, śmierdzącej, trupiej dłoni... aż zimno jej się robiło na samą myśl o tym a po plecach przebiegał zimny dreszcz. To nie było miłe uczucie...
- Czekaj... nie możemy rzucać się w oczy
Syknęła, krzywiąc się z powodu strasznego smrodu rozkładającego się ciała.
- Idziemy okrężną drogą
Rozkazała i złapała Seco pod rękę, ciągnąc go w przeciwną stronę. Trochę się będą musieli pomęczyć z tym smrodem... a na rodian nie zwracała uwagi, niech pilnują własnych nosów. Czy też ryjków.
Jej głowę zaprzątała inna myśl - jak to wynieść poza złomowisko?
- Masz jakieś pomysły haj to przeniesiemy przez bramę?

-  wcale nie tak bahrdzo śmiehrdzi... – odparł na to Seco, jego rasa – choć miała dobry w ech – nie definiowała wszystkich zapowiadaczów tak samo.
- Ten mały skuhrwiel waniał gorzej.
I tak szli, szli, okrężną droga, machali reklamówką od niechcenia i rozmawiali szeptem.
Seco domyślał się ze niosą w torebce małą fortunę, ale nie ośmielił się teraz podjąć tego tematu.
- Moze.... ty wyjdziesz,a  ja przerzucę to przez bramę...

- Nie, wcale
Prychnęła sarkastycznie marszcząc nosek niczym damulki z holoseriali. No ale wytrzymać się nie dało z powodu tego przykrego zapachu, więc musiała się jakoś bronić przed tym. A że to trochę komicznie wyglądało to inna sprawa...
- Cholera... a jeśli nas... nie... uff... oddychaj... oddychaj do cholery
Mamrotała do siebie by się uspokoić. Zaczynała się za bardzo denerwować... Nie przywykłą do takich sytuacji. W ogóle nie planowała znaleźć się w podobnym położeniu. To zdecydowanie nie było na jej nerwy...
- Uff... dobra... już dobrze. Przejdę przez bramę i odejdę tak z... trzydzieści metrów od bramy w prawą stronę. Zakaszlę głośno a wtedy przerzucisz siatkę przez mur, dobra?
To był najbardziej prosty i naiwny plan jaki mógł być. Pewnie tylko amatorzy takie coś robili... ale może w tym szaleństwie była jakaś metoda i uda im się czmychnąć z tym znaleziskiem?

- no przecież oddycham, co się czepiasz! – odfuknął jakby założył ze to do niego było, żeby oddychał. On sobie dużo lepiej radził z tym zapachem. Smrodem.
- dobhrra. Weźmiesz kahrrete i od rhazu spoehrdolisz, a ja pójde zapłacę za szczurhrka.
A jeśli Seco złapią io zapytają co on tam kradł, to się przyzna ze blaster i zapłaci za blaster...
Niestety byli amatorami, ale – karetę ukradli...

Jakimś cudem trzeba dodać. Z resztą kradzież aerowozu była prostsza, bo na parkingu wystarczyło złamać zabezpieczenia i potem po prostu odlecieć. To i amator da radę ze starym pojazdem.
- Dobra to... uff... do zobaczenia
Mruknęła i już chciała odejść, ale zawahała się i po chwili szybko cmoknęła go w policzek szepcząc "na szczęście" i już szybko maszerowała w stronę bramy. Tam jednak zwolniła nieco, by wyglądać naturalnie... w pewnym momencie przyszło jej do głowy by zwymyślać jednego ze strażników za burdel na złomowisko oraz za to, że nic nie znalazła. W efekcie... pogonili ją czym prędzej.
Lilka w końcu odetchnęła i dotarła pod odpowiednie miejsce przy murze... udała że jej się źle robi i zaczęła głośno, ale to głośno kaszleć, charkać i w ogóle. Jak rasowy żul.

To ja Seco na chwile uścisnął w pasie po czym czym prędzej się oddalił jak gdyby nigdy nic, jakby tu sam przyszedł pochodzić z reklamówką i nucić „karetę”. Szedł wzdłuż muru, zupełnie beztrosko, nasłuchując znaku zza „płota”. Zdenerwowany był. Ale nawet jeśli rzuci trochę wcześniej lub trochę później, to Lilka to znajdzie.
Żeby się udało, żeby się udało, żeby się...
Zatrzymał się, nasłuchując. To chyba znak, dalej jak stary gruźlik. Rozejrzał się czy nikt go nie obserwuje, po czym zwinął reklamówkę, wziął zapach zza siebie i rzucił. Nie było bariery, „przesyłka” poleciała na drugą stronę.

Reklamówka bez problemu przeleciała i głucho walnęła o beton. Lilka pośpieszyła szybko do paczuszki i wzięła ją do rąk. Z trudem zwalczyła odrazę  i schowała ją za pazuchę kurtki, zapinając zamek. Odór omal jej nie sparaliżował, ale jakoś to zwalczyła. Rozejrzała się po okolicy czy nikt ku niej nie biegnie, po czym ruszyła spokojnie w stronę karety, walcząc z paniką i wewnętrznym obrzydzeniem. Starała się nie myśleć, że pod kurtką niesie cylinder miecza świetlnego i odciętą dłoń. Gnijącą, ropiejącą, rozpadającą się... DOŚĆ! Musiała to wyrzucić z myśli.
Dotarła w końcu do pojazdu i otworzyła go, siadając w fotelu pasażera. Okna otworzyła, by był przewiew i... cóż, czekała na Seco. Jeśli szybko się nie zjawi to odleci sama i potem wróci po niego.

Seco nie było 10 minut i kiedy Lilka mogła poczuć ze ma absolutnie dość, pojawił się. Szedł niby spokojnie, bawiąc się znalezionym szczurkiem, ale widać było ze spięty jest. Ostatnie kilka kroków podbiegł,a  kiedy wbił do zasmrodzonego auta, od razu rozpoczął procedurę startową.
- Chyba coś podejrzewają, dziwnie na mnie patrzyli, a jeden to chyba za mna szedł... – pociągnął stery, pospiesznie podrywając maszynę w powietrze.
- musimy to gdzieś dobrze schować...

Denerwowała się i to bardzo. Martwiła się, że go złapali za kradzież i teraz może gdzieś go przesłuchują... biją... torturują. Te wszystkie holofilmy sensacyjne które czasem oglądała z Seco zaczęły jej się teraz zlewać w jeden pesymistyczny obraz. I po co to, po co?!
Powoli odchodziła od zmysłów z każdą kolejną minutą. Aż w końcu go ujrzała. Chciała krzyknąć do niego, ponaglić go, ale to by wzbudziło podejrzenia. Więc udała zniecierpliwioną. W sumie aż tak trudne to nie było. Chciała jak najszybciej stąd odlecieć.
- Startuj, pomyślimy po drodze
Mruknęła. Smród dalej jej przeszkadzał, ale jakoś go ignorowała. W lusterka spoglądała nerwowo, szukając jakiegoś śladu pościgu czy nadciągającej ochrony.

Zgrzytał zębami aż było słychać na zewnątrz. Odleciał powoli – już jakiś czas miał to autko i nauczył się pilotażu, po porostu wprawa, ale jak tylko wszedł za monadę, szybko dodał gazu a ze kareta miała przyspieszenie, to oddalali się szybko.
- Ja mysle ze oni myślą ze ukhradlismy coś mniej wahrotosciowego, ale chyba ich to wzięło, mowie ci, xle się patrzyli na mnie...

Dopiero gdy wystartowali i odlecieli to poczuła ulgę. Taką prawdziwą. Wypuściła głośno powietrze a reklamówkę szybko wyjęła zza urtki i rzuciła ją na siedzenie. Nie ukrywała już odrazy.
- Musze się wykąpać. Natychmiast!
Warknęła. Czuła się brudna, śmierdząca, naznaczona śmiercią. A to nie wpływało korzystnie na jej samopoczucie. Chociaż myśl o tym, że w ręku mają miecz świetlny, prawdziwy działający! Na Moc! Byli bogaci! Albo prawie byli. Trzeba było go sprzedać.
- Lepiej się tam nie pojawiać w najbliższym czasie. I karetę na jakiś czas gdzieś ukryjmy, by nas nie szukali... no i co z Tym zrobimy?
Wskazała na tylną kanapę, gdzie leżała reklamówka. W zasadzie ona chciała sprzedać broń, ale to Seco ją znalazł więc on decyduje... przynajmniej niech tak myśli.

- Hej, a może od rhazu polećmy do Sel Makohr? Bedziemy mieli to przynajmniej z głowy, nie zabiohra nam tego, schowamy kahretę a ty się wykąpiesz... potem schowamy kasę, a tamci se pohradza z bhraćmi. Tak czy siak ja tego nie chce trzymać w domu, jeszcze dżedaje przyjdą i wtedy nic nie zahrobimy! – wreszcie sobie Seco uświadomił, ze to gówno to kasa! No i – gdzie szybko i dyskretnie sprzedać taką rzecz? Oczywiście ze u mafii! Niech sobie dochodzą skąd to jest jak potrzebują, nich pertraktują z jedi jeśli chcą.

- Teraz? Od razu? Oszalałeś! Musimy to ostrożnie rozegrać, bo jeszcze nas okantują i okradną. Nie... trzeba najpierw rękojeść wyczyścić, sprawdzić czy dobrze działa. No i przy spotkaniu musimy wyglądać dobrze. Mam na myśli jak ludzie interesu!
Cóż, w tej chwili wychodziło jej całe doświadczenie z holofilmami sensacyjnymi. Takie pójście z marszu nie pasowało jej do całej koncepcji. Lepiej się przygotować, zaplanować wszystko. Tak jak w filmach, gdzie główny bohater zawsze miał plan. A raczej plany: główny, awaryjny i taki całkiem awaryjny. I oni muszą zrobić to samo.
- A dżedaje nie przyjdą. Jakby mieli przyjśc to już dawno by znaleźli to na złomowisku. Z nimi mamy spokój, to na innych uważac musimy

- Daj spokój, Lilka, nawet jak nas okantują na pahre tysi to będziemy mieć kasy jak wody w ustępie, a wiadomo ze gówno o tym wiemy, poza tym to jest miecz świetlny, ma na sobie jakieś czahry. a  jeśli duch tego gościa od rhęki się tego uczepił? Filmów nie oglądałaś? Trzeba się tego szybko pozbyć...
Organiczna ręka drgała mu na sterze,a  on raz to patrzył przed siebie, raz na Lilke.
- Dżedaje tez mogą przyjść, koło naszego osiedla khręci się jeden na stałe! Ale nawet jeśli nie jedi, to to jest czehrrwony miecz. Mogą szity przyjść. Ej,a  moze temu fagasowi co po C'iulu mieszka to opchniemy? On nam może dac więcej niż Sel Makohrrr, a sam to opierdoli pewnie z zyskiem. Albo będzie trzymał, bo jest pojebany...

- Parę tysięcy? Wiesz ile to jest warte na Czarnym Rynku? Dziesiątki! Jeśli nie setki tysięcy! Chcesz się zadowolić drobniakami?
O nie, Lilka zaczęła sobie już w głowie układać plan i od razu nie poleci do kogoś by sprzedać znalezisko za marne kilka tysięcy... nie teraz, gdy miała okazję wytargować wyższą cenę. Choćby te 10 czy 20 tysięcy. to już będzie niezły start dla jej warsztatu. A im więcej ,tym lepiej... podzieli się z Seco po połowie.
A co do zabobonów... zaryzykuje. Jeśli w nocy duchy ją nawiedzą to sprzeda miecz nawet za tysiac kredytów.
- Nie, zrobimy to na spokojnie ,znajdziemy dobrego kupca i jemu to sprzedamy

Zamknął się. Nie był szczególnie chciwy no al;e – w jego sytuacji ta kwota przemawiała. Jednak Lilka miała większe pojęcie o handlu, on by sprzedał i przepił.
Milczał chwile, skubiac ster.
- Dobhra, to gdzie mam lecieć?

No Seco pewnie tak, a Lilka miała plany, marzenia. Dla niej taka kasa oznaczała wolność od pożyczek i kredytów. Mogła rozkręcić biznes za swoją własną kasę. A to było na prawdę sporo/. Zwłaszcza, że o haracz na pewno przyjdą się upomnieć.
Teraz zaś musiała się zastanowić co dalej...
- Lećmy do mojego "mieszkania". Nikt tam nie zagląda nigdy, a kilka kryjówek mam, tam to schowamy. A potem się zastanowimy co dalej

Bez słowa pchnął stery, przyspieszajac i opuzczajac pojazd w czeluśc dolnych poziomów. Milczał cały czas