Star Tales - gwiezdne opowieści...

Miał wiele wad, i fizycznych, i charakteru, ale jedną ważna zaletę – jak się do niego mówiło to słuchał – nie rzucał się by podbić argumentacją „dla zasady” by n a niego wyszło. On słuchał i do serca sobie brał. Wyjątkiem były debaty polityczne kiedy trzeba było bronić swojego, ale i tak Sisco był przyjemniejszy w debacie niż inni.
- No ja tak myślę, ale pierwszy raz doświadczam tego, ze coś można zrobić. – „zrobić” mu się kojarzyło z  fanaberia. Na Coruscant  jak ktoś coś robił, to kolczyki z drucika i zaraz wszyscy się podniecali, ale – nikt tego nie chciał kupować. Tutaj nie było mody na robienie. Sisco się z tym nie stykał – teraz pierwszy raz. Musi się przyzwyczaić, bo jak już Raksh zauważyła – jest problem z  nowościami. Ale nie bał się tego – był nakręcony, ale podchodził, dotykał, oglądał, a to już duze oznaki ciekawości. A jak jest ciekawość, to i tolerancja na zmiany, i przyzwyczai się, tym bardziej ze Raksh miała do niego podejście. Do tyj pory tylko mistrz James próbował go trochę „wychowywać” i modyfikować jego zachowania, bo nawet matka miała to w dupie – Sisco się rozwijał sam.
Póki co jednak była przerwa na koncert mruczenia, bo i ona mruczała i on pomrukiwał, bo w jego przypadku nie można bylo mówić o mruczeniu, mruczenie jest ciągle a u niego od czasu do czasu przerywany krótki dźwięk.

Przy Siscu mogła się uśmiechać po swojemu bo on to dobrze odbierał. Miał takie braki w doświadczeniu życiowym, ze nie kojarzyło mu się takie pokazywanie zębów z agresja.
Teraz pomizdrzył się chwile, jak to on i dalej – został na miejscu, na razie tylko obserwując.

Najpierw to Sisco podszedł do tej kupki zamiecionej jakby to złoto było, łeb opuścił, nogi przygiął, wyglądało to jakby miał się zaraz działkami podeprzeć i to zjeść… Oczywiście to absurd, wiadomo jaki Sisco jest do jedzenia. Jednak – zafascynowany by tym materiałem.
Długo jednak nie dał na siebie czekać, co przykleił się Raksh do tyłka i miała dwa ogony. Oczywiście tez znalazł się z nia na końcu kiszki zwanej mieszkaniem, za paletami, gdzie można było zrobić łazienkę.
Słuchał jej, patrzył, myślał, przetwarzał i nagle.
- Pomysł mam. Ale głupi…

- To mam nierealny. Znaczy w sumie realny… -  wykonał ową swoją imitację wzruszenia ramion.
- Bo w śmietniku pod nami są takie tłuczone kawałki glazury. Są połamane, ale można je przykleić. Można by wzory nawet ułożyć…- tak nieśmiało zaczął, jakby przynajmniej jakieś wielkie bluźnierstwo. No bo jakby nie było wszyscy jego znajomi by z zażenowaniem na niego patrzyli. A Raksh była tą, u której nie będzie takiej reakcji.

Szok, ale już bardzo krótko, jakby się do szoków przyzwyczaił, za to zaświergotał wesoło, zadowolony ze mu się cos udało wymyślić. A nawet coś genialnego. I bardzo chętnie za nia poczłapał, wręcz w podskokach, na co podłoga się nie zawaliła.
Kiedy zjechali winda, Sisco poprowadził „pod mieszkania” gdzie rzeczywiście stał kontener a koło niego częściowo w kartonach, częściowo na gromadzie leżała pobita terakota – zapewne z firmy, zamawiali duzo, a zawsze coś „na straty”, pobite. I wyrzucili, teraz to czekało na odbiór przez śmieciarkę.
Terakota ścienna i podłogowa, w kolorach jednolitych i praktycznych – jakieś beże.
Sisco aż czkawki dostał na widok tego. Często dostawał czkawki w emocjach, to normalne.

Pomyślał chwile, popatrzył i zrobił zaraz radośnie i bardzo po ludzku „mhmm!”. Nie miał tego w asortymencie własnych dźwięków, było to mrukniecie zapożyczone, ale zawsze jak to Sisco robił to tak sympatycznie brzmiało, zwłaszcza ze wtedy bardzo rozluźniony zazwyczaj był. Teraz zaś jakby można było ujrzeć jego mimikę, to na pewno byłby to szeroki uśmiech.
- Pewnie, ja to wezmę wszystko na raz, ale te małe to chyba trzeba do worka wrzucić… nie mamy worka. – dodał ze smutkiem, ze nie mają worka, ale może w kontenerze coś jest?

No to zaczęło się i Hasupidony (bo po slubie Raksh chyba przejmie to zakręcone nazwisko) zaczęły zaopatrywać się na śmietniku. Na szczęście gazety nie wiedziały o Siscowej przeprowadzce – być może się dowiedzą, być może będą to miały w dupie, bo teraz Sisco był mało popularny, a media zajmowały się tym szalonym morderca ciężarnych kobiet.
Obładowywany Sisco mruczał jak nakręcony. Na komendę „idziemy” ruszył bokiem, bo przednie oczy miał zakryte.
- ale odlot. Jak byłem mały to lubiłem kopać w kosze na śmieci, widać to było moje przeznaczenie… Może po zmroku ruszymy na miasto, pogrzebiemy w koszach…[/i ] –wypalił durnowato – raczej by się nie odważył, ale teraz emocje przez niego przemawiały.
[i]- Co to jest to co ty masz? – Sisco nie wiedział za wiele o materiałach.