Star Tales - gwiezdne opowieści...

Super! :) – wiadomość przyszła natychmiast.
Jak tylko odrosną to wyślij zdjęcie bo jestem bardzo ciekaw. A spacery ci się na pewno spodobają, Coruscant jest piękne, szczególnie wieczorem. – sam jej zdjęcia wysyłał, to było to, co widział, a  więc całkiem w jej zasięgu widoki. A odpowiedzi brzmiały, oczywiście w pewnej granicy błędu, bo to tekst pisany – ale wydawały się naprawdę szczere. Sisco Był empatyczny, cieszył się ze z Queni lepiej. Skupienie się na kimś pozwalało trochę zdystansować się do siebie.
Ale nic ani słowem nie wspomniał, ze spotkamy się, zobaczę ciebie itp. Świadom był aż za bardzo swojego wyglądu i jej stanu.

Na pierwszą wiadomość przyszła odpowiedź jedynie pod postacią uśmiechniętej emotikonki. Na drugą dopiero przyszedł tekst.
Z mojej wysokości wszystko wygląda trochę inaczej... – fakt, Sisco miał oczy na wysokości dwóch i pół metra, do tego niemal naokoło głowy. Widział dużo więcej.
Ale z takiego najłatwiej dostępnego miejsca z piękną panoramą, to właśnie jak się wychodzi z  enklawy i stanie na barierce to jest jeden z  lepszych. Ewentualnie sobie ze dwa, trzy pietra wjedź na górę. Ja osobiście lubię uliczki górnego miasta stylizowane na takie planetarne, gdzie nie widać przepaści i otwartych przestrzeni. Na przykład uliczki i park koło mojej monady mają taki klimacik. Ale generalnie Coruscant trzeba kochać, mnie to nawet parking pod supermarketem wzrusza
Sisco był już typowym mieszczuchem, istotą która nie zna innego życia niż to w stolicy i nie tęskni za innym. Tu widzi piękno.

W cztery oczy to on by jej tego nie powiedział.
A nic, tak tylko napisałem :) – i myk, natychmiastowy odwrót z tematu. Brak zaufania? Raczej za błaha sprawa, raczej: brak przekonania ze zostanie się zrozumianym. Zamkniecie się. Bo Sisco był wrażliwy, ostatnio jednak uświadomił sobie ta własną cechę, i ze musi uważać dobierając partnerów do rozmowy, by sobie przez przypadek przykrości nie zrobić.
Jednak: ja się ma te (rozwojowo) naście lat i przez układ nerwowy co chwile przepływa ogromna liczba bodźców i uczuciowych i innych – stymulujących, to rodzą się wiersze o kratce kanalizacyjnej.
Pełno jest na górnym mieście takich miejsc, ale wydaje mi się ze na pierwszy raz to chyba zbyt forsowna wyprawa. Chyba ze się zorganizujesz, taksówka, obstawa i jakiś antygrawiter w razie zmęczenia się. Bo ja do pierwszego takiego parku od enklawy idę piętnaście minut. A ja szybko chodzę...

Może kiedyś – i myśli nie rozwinął. Zdał sobie sprawę, ze błędnie to rozegrał i znowu jest na najlepszej drodze do ośmieszenia się, więc postanowił ostatecznie porzucić temat i tyle. Dostawał po łebku za otwartość w postaci wykpiwania, więc teraz już coraz zadziej się otwierał. Robił się z niego nastolatek typu nieśmiałego. Absolutnie za to nie był zbuntowany, choć tego się wszyscy obawiali. Raczej taki spokojny kujon. Ale w związku z  tym, jakby Queni zapytała Asyra co według Sisca jest wzruszającego/romantycznego w parkingu to Asyr by to wiedział. To był jego najlepszy przyjaciel.
Patrze ze uparta jesteś. No to może teraz ty mi powiesz co takiego fajnego jest w tej całej waszej „przyrodzie”? – to z kolei było dla Sisca trudne do ogarnięcia – co ludzie widzą w tych parkach, łażą tam tabunami, płacą wielką kasę, tłoczą się i żrąc zapiekanki patrzą na jakieś roślinki zza barierki. Bo nie każdy sobie mógł ot tak po trawce pochodzić jak oni wtedy z  Leri. A w parkach miejskich to zazwyczaj była sztuczna trawa bo normalna by się nie utrzymała.

Sisco zas teraz działał trochę w innym kierunku, robił się coraz bardziej broniący swojego wewnętrznego świata.
Jak chcesz – odpowiedział odniesienie jej „może kiedyś”, bo tak naprawdę ten temat był dla niego średnio ciekawy. Uczył się teraz geografii bo cały czas startował na meteorologię, ale tak bardziej tamto się nieba tyczyło niż trawy. Niebo było spoko. Chmury, jak powstają. A jakos nikt się nie zachwyca chmurami. Czy ciśnieniem atmosferycznym. Nigdy nie usłyszał od nikogo: tęsknie za Alderaan bo tam są takie zajebiste chłodne prący z północnego wschodu. Poza tym parki to bardziej biologia.
Głupi jesteś, Sisco – skarcił się w  myślach za te refleksje.
Tak czy siak przyrodę kochała większość,a  Sisco był inny niż ta większość.
Spoko. No to przyniosę ci te szyszki dzisiaj...
Skoro lubi zapach,a  Sisco nie sądził by ją tak chętnie wypuścili do tak odległego parku, to niech ma jakąś namiastkę. A odkładanie na później daje tylko taki efekt, ze szyszki się „wyczerpują”. I z ta myślą po prostu zawrócił, bo właśnie wyszedł z  domu i szedł na korepetycje. Miał dużo czasu, zdąży.

Nie można wszystkiego w życiu lubić. Na pewno na przyjaźń z Queni czekają całe hordy istot bez tej cechy.
Nie ze nielubie przyrody. Po prostu się nią nie zachwycam. A szyszki mama przywiozła z Alderaan, nie są jakoś specjalnie radioaktywne więc myślę ze wytrzymam z nimi te kilkadziesiąt minut. One mi krzywdy nie robią, u nas te leżą po całym domu porozkładane.

Szczerze mówiąc nie pamiętam żeby coś mnie ostatnio tak naprawdę zachwyciło, ale lubię miasto nocą, lubię poznawać ciekawych ludzi, lubię muzykę. Biegać lubię, chociaż o to ciężko. I myślę ze wielu fajnych rzeczy jeszcze nie odkryłem. – na przykład obserwowanie życia na parkingach bezpiecznie ukrytym pod pancerzem droida.
Czas mijał, a proces dostarczania szyszek został zapoczątkowany już jakiś czas temu.

Siscowi pokazywała, Sisco jej tez - własne fotografie, nie pochwalone nigdy tak przy okazji, jeśli nie liczyć jakiegoś lichego „ładne” na odwal się. Ale nie miał o to pretensji, odbijał sobie na forum.
- Najbardziej to szczerze mówiąc poezję śpiewaną, ale niektóre popowe kawałki, zwłaszcza z młodości mojej mamy bardzo mi się podobają. Nie mam ulubionego wykonawcy.