Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Nic, a co ma być – odpowiedział głos tuż obok a jego źródła należało się doszukiwać na tym samym łóżku. Asyr leżał obok, i też na grzbiecie. Z rekami założonymi za kark. „Patrzył” w sufit i podobnie jak Sisco teraz – nic nie widział. Nie myślał o tym jednak. Szczerze mówiąc to w ogóle nie myślał. Mógłby medytować, ale nie, leżał i nie myślał. A już na pewno nie o Traxie.
-Nie myśl o tym, bo nie wypada.

Asyr westchnął głośno (tak głośno ze Sisco na pewno to usłyszy).
- I to jest właśnie problem republiki, Sisco. Głupotę to wszędzie widać, wszędzie słychać, wszyscy się przejmują a jak ktoś się nie przejmuje to jest 'dziwnie”. A to ze senat odrzucił projekt odbudowy świątyni, to nikt się nie przejął. Trax kopnął w kalendarz – i proszę. A ty się Sisco nie martw, za chwile na jego miejscu pojawi się kilku nowych, może jeszcze gorszych niż on

Bothanin rozciągnął ręce na boki. Jedną z nich natrafił gdzieś na „łokieć” Sisca. Podsunął się, pomacał dalej.
- Ale ty się dziwnie położyłeś – stwierdził z powaga i może trochę nadzieją ze on się na tym skupi i porzuci temat. Skąd to się bierze, na Moc, ze tak się wszyscy lepią do tych plotkarskich tematów. Dobrze – on tez się często lepił, ale on jest Bothaninem, więc jak nie szpiegowanie, to plotkowanie ma we krwi!
- Pewnie,ze tak myślę. Taka „gwiazdą” wcale nie trudno zostać, szczególnie w tych czasach kiedy ludzie mają całkiem rozmoczone mózgi
Po wojnie zestresowany lud chwał skupić się na czymś prostym.

- Myślę, ze nie mają parcia na szkło. Wstydzą się, nie wierzą w siebie, nie chca tego robić, lub jednak są zbyt wielkimi kretynami nawet jak na ten biznes – odparł Asyr, „patrząc” niewidzącym wzrokiem oczu z których już niemal nic nie zostało w sufit.
- W galaktyce jest tysiące, miliony zamieszkałych światów. Niech na każdej z nich znajdzie się jeden kretyn kto4ry będzie fanem takiego „artysty”. I zobacz ile to da dla niego kasy

Poczuł, ze Sisco wstaje. Kiedy takie maleństwo rusza się obok cienie i przekręca na bok, czuje się to doskonale. Asyra poczuł się dziwnie, ale bardzo przyjemnie, miał bowiem poczucie pełnego bezpieczeństwa przy Siscu mimo jego ogromnej siły i potężnych rozmiarów. To było niesamowite, jeśli tak wsłuchać się w to uczucie.
- Tylko nie rób nic głupiego, dobra? Jeszcze dziewięć dni nie będzie twoich rodziców, postaraj się przez ten czas mnie nie narazić, bo jestem za ciebie odpowiedzialny, pamiętasz?

*T’kul w dresie (wyglądał paskudnie no ale cóż, trzeba było założyć cos lekkiego i wygodnego) wybrał się na codzienna przebieżkę. Tym razem wybrał sobie zupełnie nowy, inny niż wcześniej szlak. I zupełnie przypadkowo, zrządzeniem Mocy ten szlak biegł pod monada Aldaksów czyli byłych przyjaciół ś.p. Throula Traxa. T’kul nie wiedział tez, ze będzie mijał najsłynniejsza piaskownice w2 dziejach historii Heavy isotope, piaskownice, w której zakopany Throul składał jaja do piachu,. Piaskownicę, z której uratowała go czarownica Belinea. Biegł sobie spokojnie truchcikiem słuchając jakiejś skocznej muzyki co by mu się czas podczas biegania nie dłużył. Zamierzał biegać tak ze cztery godzinki. Potem miały być ćwiczenia rozciągające a następnie na tapecie miała wylądować szermierka. Zbyt wielu Jedi na planecie nie znał więc ćwiczył na razie sam. Z reszta inni przypatrywali mu się, a raczej gapili jak na jakiegoś raroga (słusznie zważywszy na wybryki jakimi się „wsławił”).Nie spodziewał się, ze dziś Moc spłata figla właśnie jemu. Ale nie uprzedzajmy faktów.*

W pierwszym momencie na dużego droida co dziwnie w mocy pachniał (czyżby skłonność do ciemnej strony? :P ) nie zwrócił najmniejszej uwagi pochłonięty swoim maratonem. Nie był skupiony w mocy, jednak nagle cos go tknęło. Zwolnił bieg i spojrzał na źródło owego dziwnego przeczucia – na kolosalna machinę z mocowładnym w środku. Nie miał przy sobie miecza by się z owym czymś rozprawić. Beształ się za to w myślach, jednak miecz przeszkadzał by mu w treningu i zdradzał kim jest. Ale T’kul nie był by T’kulem gdyby go ta sprawa nie zainteresowała. Oczywiście zamierzał poinformować Radę (a jakże by inaczej, choć dostało by mu się znów po uszach) o owym nietypowym mocowładnym. Wolnym krokiem zbliżył się do droida. Był skupiony w Mocy, sondował Sisca (a raczej próbował to robić) by poznać naturę jego Mocy. Gdyby okazała się zła, ciemna, T’kul miałby przesrane, ale który Sith chciałby mordować kogokolwiek na płazu zabaw? Wiec motyw z Sithem opadał. W Enklawie takiego droida nie widział, wiec to musiał być ktoś, kto ma w sobie potencjał i kogo można by (teoretycznie bo jak szkolić w posługiwaniu się Mocą droida z działami zamiast rąk?) szkolić. Tak czy inaczej T’kul skupiony zbliżył się do Sisca na bezpieczna odległość oczywiście.
- Dobry.
Spróbował zagaić rozmowę, ot tak by w słowach tez przekonać się z kim ma do czynienia.

Wygladało na to, ze osoba w cyborgu jest jakiś dzieciak. T’kul zaczał zastanawiać się czy ten czołg potrafi posługiwać się Moca. Ate cyborg nie miał złych zamiarów, nie przybrał wrogiej postawy i nie było śladów Ciemnej Strony, co pauan przyjął z ulgą. Jednak na odpowiedx imponującego głocu pasującego so całości wyglądu uniósł brew w zdziwieniu oczywiście.
- Zły? – spytał trochę z głupia frant. Przecież słyszał dobrze jaka była odpowiedź – A dlaczego to zły? Mamy piękną pogodę (ptaszki świergolą pszczółki [się] bzykają itd.) Nie jest wiec chyba tak najgorzej, co nie?
Smutek cyborga był wyczuwalny, ale gdyby T’kul spytał: „Co cię trapi:” czołg mógłby zacząć cos podejrzewać. Lepiej więc było dalej grać rolę cywila.