Star Tales - gwiezdne opowieści...

gdy drzwi się otworzyły popatrzyła na kobitkę, która pierwsza wyszła, ale zaraz je wzrok padł na Jamesa. dokładnie zmierzyła go wzrokiem i wogóle nie przypominał jej Jedi, jakiego by sobie wyobrażała.
-dzień dobry.
wstała i weszła do środka. rozejrzała się po gabinecie. podobał jej się nawet. gdy już obejrzała gabinet znów popatrzyła na doktorka.

No oczywiście, ze Sisca pogłaskał. Pogłaskał, poklepał i do środka wpuścił. Kiedy wszedł zam, zamknął drzwi. Czerwona lampka na kontrolce oznajmiała, ze teraz nikt już nie może do nich wejść bez akceptacji z wewnątrz.
Sam tez spojrzał na Katie, jako na tę, której nie znał jeszcze. Jego gadzia twarz była pogodna. Nosiła ślady operacji plastycznej. Swego czasu James przeszedł operacji rekonstrukcji twarzy i wszczepu implantów oczu.
Skłonił się lekko dziewczynie i podał rękę.
- Witam w moim królestwie, nazywam się James Treson. Przyjmuje tu już od kilkunastu lat, więc fotele są trochę sfatygowane. Proszę – wskazał jej fotel. Sisca oczywiście nie sadzał, to by było niebezpieczne. No i chciał mieć z nim aktywny kontakt.
- Nalać ci wody?  -zapytał. Widział, ze Katia jest nieletnia, nie będzie więc jej on chłop 50 lat mówił „pani”.

On się tu czuł bardzo swobodnie. Chwile się kręcił jak po swoim, ale zauważył ze Katia go wypatruje i wrócił, ustawiając się tak jakby miał ją osłonić swoim ciałem od świata. Po raz pierwszy od dłuższego czasu tak blisko ze mogła go dotknąć – tylko po nodze wprawdzie, ale było to możliwe.
I teraz czekał, nie odzywał się na razie, wierząc, ze James będzie wiedział co robi, i ze Katia da radę.

poczuła się od razu lepiej, gdy Sisco znów był tak blisko. uśmiechnęła się do niego. nie wiedziała, czy to widział, ale trudno. podziękowała za wodę i od razu upiła kilka łyczków. popatrzyła na Jamesa i wysłuchała go.
-chyba wolałabym być sam na sam z panem.
odpowiedziała po chwili namysłu.  popatrzyła na Sisco.
-spotkamy się jutro w pracy, dobrze?
nie wiedziała, ile im się zejdzie. ale napewno nie chciała, aby Sisco czekał tyle czasu pod drzwiami i na nią czekał. zwłaszcza, że ona już raczej nie ucieknie, nie jeśli weszła już do gabinetu.

James skinął głową i wstał, by otworzyć drzwi Siscowi, oraz zamknąć je za nim i znowu zabezpieczyć przed nieautoryzowanym wtargnięciem. Oczywiście zaczęta, aż ustalą te drobne szczegóły odnośnie czekania.

- Dobrze. Powodzenia – nie chciał się z nia  teraz sprzeczać i denerwować ją dodatkowo, więc grzecznie wyszedł. Co będzie robić, to już i tak pozostanie poza gabinetem.

gdy drzwi się zamknęły upiła jeszcze łyczek wody. gdy usiadł odstawiła tę szklaneczkę. wysłuchała go.
-wydaje mi się, że po to tu jestem.
odpowiedziała mu. ale nigdy na terapii nie była, nie wiedziała więc, jak to wygląda. czy to ona ma cały czas mówić, czy tylko odpowiadać na pytania... patrzyła więc na niego czekając na jakąś podpowiedź, czy też ratunek.

i nagle tysiąc myśli przez jej glowę przebiegło. przede wszystkim nie chciała go wystraszyć tym wsyztskim. a jego reakcja mogłaby jakoś naprowadzić Jamesa na jej zdolności.
-bo moja tajemnica jest ściśle powiązana z ojcem. i nie chciałam, aby Sisco później patrzył na mnie... inaczej. zwłaszcza, że to najpierw ja muszę się z tym oswoić, a później zdecydować, czy chce, aby ktoś jeszcze o tym wiedział.
wyjaśniła mu spokojnym tonem. usiadła wygodniej, oparła się plecami o oparcie krzesła, położyła nogę na nogę, a dłonie splotła na kolanie. i patrzyła uważnie na Jamesa. skąd taka zmiana jej postawy? bo teraz faktycznie ich rozmowa przypominała rozmowę.
-a jaka jest moja rola tutaj?
spytała nie wiedząc, o co mu dokładnie chodzi.