Star Tales - gwiezdne opowieści...

Tak, na początku Sisco często „zagadywał” do kulki z nadzieją, ze coś zrobi, ale jako ze ciągle nic i nic – to zostawił ją w spokoju i teraz leżała po prostu jako ozdoba, bo tak się akurat składało, ze „durnostojki” z litego metalu były modne. To i kulka – modna – była. Sisco na początku miał zanieść ją Jamesowi,a  później o niej zapomniał, a jak zapomniał, to tak dni mijały bez udziału kilki w życiu kogokolwiek.
Teraz tez nie myślał o niej jakoś szczególnie. Stał, jeszcze przestraszony odbytym snem, i boczne oczka widziały akurat kulkę. Nawet się trochę zainteresował, tak przy okazji „wizyty” mandalorianina. Podniósł głowę i spojrzał na nią frontem. Ujrzał w niej własne, miniaturowe i zniekształcone odbicie.
- I co się gapisz? – burknął w stronę tegoż odbicia. [ i]-Może udało ci się już samemu sobie wmówić, ze jesteś twardzielem?[/i]
Nie był twardzielem. Ciągle śniły mu się kanały, i budził się tak jak teraz – na granicy alarmu, bo bał się oddychać.

Tylko że on nie stawiał pytań. Niczego się już nie spodziewał po  kulce, jakby założył, ze zrobiła swoje, raz jej się zdarzyło, pewnie wzięła energię ze statku, i koniec-  już kuleczka „nie żyje”, wypaliła się, skończyła, stała się bardzo starym, ale jednak – przedmiotem.
Ale mimo to teraz Sisco się jej przyglądał. Raczej bezrefleksyjnie. Wcześniej rozmawiał ze swoim odbiciem w niej. Teraz patrzył na kulkę. Ładna. I nie da się jej zarysować. Ciekawe dlaczego...

W sumie to za wiele nie próbował krzywdzić kulki, ale pamiętał, jak ją oglądał, i mu spadła, obiła się od palca jego nogi i potoczyła nieszczęśliwie aż pod drzwi, które akurat się otwierały bo mama wchodziła, i kulka dostała się w szparę między ścianą a wsuwającymi się drzwiami. Mama ją wyjęła i na kulce śladu nie było choć powinna być nieźle obtarta – bo miejsce w które wpadła było.
Przypomniał sobie ten epizod. Nie potrafił dopasować metalu tej kulki do żadnego sobie znanego, ale chyba najprędzej jak już to do tego mandalorianskiego. Może ten stop był po prostu jakiś lepszy. Lepszy, mocniejszy, lżejszy, więc na pewno bardzo cenny. I żeby z niego kulki robić?
Coś z tą prehistoryczną zagadką było nie tak.
Sisco zatopiony w tych myślach podszedł do kulki, przekrzywiając łeb, by złapać ją „zębami”, czyli dwoma płytkami zamykającymi wejście do przełyku – które tez były bardzo mocne, mogły spokojnie odgryźć palec, czy kilka palców. I ugryzł mocno.

Miał czujniki temperatury w pysku, tam akurat musiał, zęby się przypadkiem nie nażarł czegoś gorącego, także na chwile znieruchomiał, jakby się zastanawiał, czy to naprawdę, czy tylko mu się wydaje. Ale i tak gryzł kulkę. W pewnym momencie wymknęła się, a obie płytki z impetem spotkały się ze sobą, co zabolało Sisca. Miał tez świadomość, ze się zarysowały, bo mógł przekładać je jedna przez drugą i po prostu to czuć. I chwilę tak nimi skrobał, besztając się w myślach jaki to on głupi jest ze robi takie rzeczy.
Przechylił łeb. Kulka leżała na ziemi. Nie wyglądała na uszkodzoną.
Niewiele myśląc podszedł, postawił na niej nogę, i jeszcze z energią związaną z  zawodem po ugryzienie, naparł całym ciałem

Poczuł satysfakcję, aż mruknął tryumfalnie. No, mam cię ty mały  okrągły sukinsynu – pomyślał radośnie, podnosząc nogę. I zamurowało go... Z podłogi znowu patrzyła na niego odbita w kulce własna podobizna. W kulce zagłębionej w dziurze w parkiecie, który nie wytrzymał i pękł.
Ręce opadają. Opadłyby, gdyby je miał.
Zamiast tego warknął, zarzucając łeb w bok.
- Sisco, ty beznadziejny debilu! – syknął sam na siebie. No bo – jakby się nie domyślił, ze tak to się skończy. Ta głupia kulka była po prostu niezniszczalna!

U Sisca akurat parkiet był więc trzeba będzie wymienić kilka paneli. Na pewno już nie znajdą takiego koloru i łaty będzie miał.
Patrzył na kulkę gniewnie, choć miał świadomość, ze to nie jej wina, bo bądźmy poważny, jak może być wina kulki która jest kulką, nie ma świadomości, jest rzeczą. To chyba tylko T'kul mógłby mieć pretensje do kulki. A to jest tylko... tylko kulka. Nawet nie wiedział, co to jest. Kulka. Ale chyba nikt nie robi kulki bez celu. Do  czego jest ta kulka skoro jest niezniszczalna.
Może w środku jest coś ważnego? Dobra, tylko jak to wyjąć, skoro kulka jest niezniszczalna. Twórca o tym zapomniał? Może chciał zabezpieczyć coś na wieki wieków. Ale skoro tak, i nie chciał by ktokolwiek kiedykolwiek się do tego dostał, to czemu tego po prostu nie zniszczył?
Duzo pytań. Za dużo.
- Mam przez ciebie same kłopoty, nic nie robisz, jesteś tylko kulka, a  ja się przez ciebie uwsteczniam! – wycharczał półgłosem. No przecież było oczywiste, ze się zrobi dziura w podłodze, jak działa na coś małego i twardego siła duch ton!
- A teraz jeszcze zacząłem gadać do ciebie! Jakbym był jeszcze za mało pojebany...

Ostatnio edytowany przez Sisco Hasupidona (2013-09-05 20:50:38)

Sisco bardzo często zabierał się do różnych rzeczy od przysłowiowej dupy strony, zwłaszcza jak się wkurzał – a teraz się wkurzył, bo jego nie uczono kodeksu. Zepsuł podłogę, zęby sobie zarysował, gadał z kulką.
Akurat z wyjęciem jej z podłogi nie było problemów, bo fizycznie robił się z  dnia na dzień coraz sprytniejszy – wykopał ją, a  za chwile zagarną do siebie, podbił na „łóżko”. Mógł ją tak popychać coraz wyżej i w  końcu podnieść, ale wybrał inna opcje – położył się, mając ja gdzieś. Leżał na niej, nie widziała światła.
Zastanawiał się, czy pozbycie się kulki dałoby efekt w pozbyciu się koszmarów.
Leżąc tak zastanawiał się, co by powiedział/zrobił Asyr. Pewnie żeby użyć Mocy, ale jak się używa Mocy?! Słowo użyć kojarzyło mu się z przedmiotami. Użyć można toalety, albo odkurzacza. Użyć, wyłączyć... ale jak się używa mocy?
Tak sobie leżąc, westchnął parę razy. Medytacji był już uczony, więc powoli – naprawdę bardzo powoli i mozolnie – zaczął się wyciszać, oczyszczać, wprowadzać w kulawa medytację, jakby coś mu to miało pomóc. Może chociaż pomoże zasnąć.

Akurat tak w tym przypadku wychodziło, ze Sisco nie został poddany szkoleniu, raz próbowano, ale niezawodny T'kul oczywiście wszystko zepsuł. Medytację poznał właśnie jako technikę relaksacyjną. Tak tez ją stosował, i na tym się kończyło. Wyżej dupy nie podskoczy.
Jedyne co mógł zrobić, to robić to, do czego miał narzędzia i wiedzę. Próbować.